Israël wil Hamas vernietigen en gijzelaars bevrijden, maar is bang dat het niet beide kan

De Israëlische samenleving is verdeeld over de vraag hoe prioriteit moet worden gegeven aan de twee belangrijkste oorlogsdoelstellingen van het land: het vernietigen van Hamas en het bevrijden van 130 gijzelaars, waaronder meer dan 30 dode gijzelaars, die bijna zes maanden geleden zijn ontvoerd. Hoewel Israël op zoek is naar eenheid in oorlogstijd, beschouwen velen de doelstellingen momenteel als onverenigbaar, omdat de meeste gijzelaars – diep verborgen in tunnels – niet met geweld kunnen worden vrijgelaten en Hamas eist dat Israël de militante groepering laat overleven om hen vrij te laten. “De twee doelstellingen botsen met elkaar, en beide kunnen niet gebeuren”, zegt Mitchell Barak, een politiek analist bij het in Jeruzalem gevestigde Keevoon Global Research. “Er is geen kant die hier gelukkig zal zijn.” De verdeeldheid is groter geworden nu Israël via de VS, Egypte en Qatar met Hamas onderhandelt over een staakt-het-vuren dat zes weken zou kunnen duren en de vrijlating van veertig Israëlische gijzelaars zou betekenen. Deze gijzelaars zouden vrouwen zijn, inclusief vrouwelijke soldaten, kinderen, ouderen en zieken. Hamas eist dat Israël duizenden Palestijnse gevangenen vrijlaat, waarvan sommigen worden gezien als dodelijke terroristen in Israël. Hamas wil ook dat Israël instemt met concessies die de controle van de groep over Gaza kunnen behouden, zelfs nadat de door de VS aangewezen terreurgroep de ergste aanval in de geschiedenis van Israël heeft gepland en uitgevoerd. Premier Benjamin…   Netanyahu heeft gezegd dat de keuze tussen het bevrijden van gijzelaars en het verslaan van Hamas geen binaire keuze is, maar deel uitmaakt van hetzelfde doel: het winnen van de oorlog. Maar het in elkaar rijgen van de naald tussen beide kampen is zowel een kwestie van politiek overleven als een vrijwel onmogelijke taak, zeggen analisten. Aan de ene kant staan de centristische en linkse Israëliërs en de meeste families van de gijzelaars, die sinds het begin van de oorlog een politieke kracht zijn geworden en bereid zijn een hoge prijs te betalen voor hun vrijheid. Zij betogen dat de staat een fundamentele morele plicht jegens de gijzelaars heeft die, indien geschonden, het gevoel van veiligheid van de burgers in de nabije toekomst zou ondermijnen. Ze beweren ook dat Hamas in de toekomst bestreden kan worden, maar dat de gijzelaars in het heden kunnen sterven. Maar de rechtervleugel van Israël – de politieke basis van Netanyahu – verzet zich grotendeels op morele gronden tegen elke deal die Hamas in staat stelt te overleven en duizenden gevangenen vrij te laten die betrokken zijn bij terroristische aanslagen, omdat dit de nationale veiligheid van Israël en de levens van burgers en soldaten in de toekomst in gevaar zou brengen. Ze zeggen dat de gijzelaars moeten worden vrijgelaten door Hamas te dwingen hen onder militaire druk vrij te laten. Als het Israëlische onderhandelingsteam een deal terugbrengt die wordt gezien als een tactische overwinning voor Hamas, dreigen Netanyahu’s extreemrechtse coalitiepartners de regering op de vlucht te slaan. Als hij er niet in slaagt een deal te sluiten over de vrijlating van gijzelaars, kunnen zijn centristische partners in de noodregering vertrekken, wat een golf van protesten veroorzaakt waarin verkiezingen worden geëist. Netanyahu wil een deal, volgens Israëlische functionarissen die dicht bij hem staan, maar zijn uitdaging is het sluiten van een pact dat zijn huidige regering bij elkaar houdt en zijn politieke basis niet vervreemdt in de aanloop naar de waarschijnlijke verkiezingen later dit jaar.